A IDENTIDADE PERSOAL E O ESTADO CIVIL
A identidade permite a identificación persoal nun dobre sentido.
En primeiro lugar, a individualización: a identidade posibilita á persoa distinguirse doutros e ser recoñecida e diferenciada por outros.
En segundo lugar, a presentación: a identidade revela e permite coñecer a situación ou condición en que se atopa a persoa e, no seu caso, a súa relación con outros no grupo social, isto é, o seu estado civil.
Neste sentido, a identidade está constituída por circunstancias que conforman a condición persoal e social: o nome, a filiación, a nacionalidade, a idade, o matrimonio…
Estas circunstancias non soamente caracterizan á persoa e a diferencian das demais; na medida en que determinan a súa posición familiar e social, dan tamén lugar a consecuencias xurídicas.
Dunha parte, son fonte de dereitos e obrigas; así, no caso da filiación, nas relación entre proxenitores e fillos, ou do matrimonio, nas relación entre cónxuxes.
Doutra parte, delimitan o ámbito propio de poder e responsabilidade que o dereito recoñece ás persoas físicas e, no seu caso, dan lugar ao establecemento dun ámbito de protección persoal ou patrimonial. Así, en razón da idade, o dereito prevé distintos instrumentos para a protección das persoas menores.

Artígo 7 Convención sobre os Dereitos do Neno
1. O neno será rexistrado inmediatamente despois do seu nacemento e terá dereito desde que nace a un nome, a adquirir unha nacionalidade e, na medida do posible, a coñecer aos seus pais e a ser coidado por eles.