TRANSMISIÓN DOS POEMAS: Á MARXE DA IMPRENTA


Imaxe da letra de Luís de Góngora

Góngora mantense á marxe da edición dos seus versos: o seu rexeitamento da imprenta, como cauce de difusión da lírica, sitúao nunha sorte de periferia, que é xeográfica (Córdoba) e sociocultural, pois escribe afastado dos centros editoriais activos.

A súa relativa autonomía respecto ás pautas impresoras do momento, afasta a esta figura da literatura para o vulgo, consonte o seu marcado «aristocratismo» estético, a súa autonomía na construción verbal.

O elevado rigor formal da súa produción lírica non impide a divulgación ampla dos seus versos: difúndense abundantes copias manuscritas dos seus poemas en códices e cartapacios, e ademais é un poeta moi destacado nas antoloxías impresas, por exemplo as coleccións de romances que proliferan na derradeira década do século XVI e preparan o camiño para o Romancero general de 1600 e 1604.