CRONOLOXÍA ESENCIAL

Retrato de Luis de Góngora y Argote
1561
Luis de Góngora y Argote nace en Córdoba, o 11 de xullo. O seu pai, Francisco de Argote, era xuíz de bens confiscados pola Inquisición. A súa nai, Leonor de Góngora, pertencía a unha ilustre familia cordobesa. Un tío materno, Francisco de Góngora, era racioneiro da catedral de Córdoba e cede ao sobriño beneficios eclesiásticos.
1570-1575
Estuda no Colexio da Compañía de Xesús de Córdoba, e Dereito Canónico en Salamanca.
1580
A canción «Suene la trompa bélica» é o primeiro poema publicado por Góngora, nun libro alleo.
1584-1585
Outro poema, tamén nunha obra allea, e algún eloxio, como o de Cervantes en La Galatea, evidencian o seu temperán prestixio. Un dos seus primeiros poemas importantes é o titulado «Soneto a Córdoba», redactado durante a súa viaxe a Granada.
Nesta época o seu tío renuncia á súa condición de racioneiro, e Góngora recibe as ordes maiores.
1587
Desenvolve o seu oficio con escasa dedicación, e o novo bispo, Francisco Pacheco, amoéstao.
1603
Realiza estancias na Corte, entonces en Valladolid, onde intensifica a súa actividade poética cortesá, e asume comisións en Madrid e Cuenca. Antes de voltar a Córdoba, entrégalle a Pedro de Espinosa os seus poemas para Flores de poetas ilustres, antoloxía impresa en 1605, na que Góngora é o poeta mellor representado.
Nesta época nace a rivalidade persoal con Quevedo, cando coinciden en Valladolid, cidade que figura nalgúns poemas satíricos e burlescos.
1606
Visita Cuenca, que lle inspira romances satíricos, como Valladolid.
1607
Dedícalle sonetos ao Marqués de Ayamonte, na procura do seu mecenado, pero o nobre morre.
1609
Comisionado polo Cabido, viaxa a Madrid, Alcalá, Álava e Galicia, lugares que tamén teñen presenza na súa poesía.
1610
A toma do castelo de Larache inspíralle unha canción, «En roscas de cristal serpiente breve».
1611
A etapa máis produtiva da súa literatura coincide co tempo en que o seu sobriño é coadxutor da súa ración, porque se libera da asistencia ao coro.
1612-1613
Redacta dous dos seus «poemas maiores»: Fábula de Polifemo y Galatea e Soledades.
1613
En maio de 1613, difúndense en Madrid as primeiras copias, fragmentos, de ambas as obras. Xorde así unha das polémicas literarias máis intensas e duradeiras da historia da literatura española.
1614-1616
Góngora compón poemas relixiosos para certames e celebracións varias.
1617
Coa idea de instalarse na Corte, dedica o seu Panegírico ao duque de Lerma. Ordénase sacerdote. É nomeado capelán honorario do rei.
1621-1622
Morre na cadea o seu protector, Rodrigo Calderón. Falecen tamén o conde de Villamediana e o conde de Lemos, os seus máis importantes valedores. Tras a morte de Filipe III, Góngora tenta achegarse ao novo valido, Olivares, a quen dedicará o «manuscrito Chacón».
1626
Logo dunha última etapa en Madrid, sombría pola vellez e a miseria, reflectida en diversos sonetos, regresa a Córdoba, pobre e enfermo.
1627
Morre na súa Córdoba natal o 23 de maio, con 66 anos de idade.