VIDA E LITERATURA


Cadro do poeta.

«Sin andar a buscar para cada verso tantas metáforas de metáforas […] Cosa que ha destruido gran parte de los ingenios de España, con tan lastimoso ejemplo que poeta insigne que, escribiendo en sus fuerzas naturales y lengua propia […] fue leído con general aplauso y, después que se pasó al culteranismo, lo perdió todo» 

Como Luis de Góngora, Lope de Vega naceu na segunda metade do século XVI e formou parte da primeira xeración de poetas líricos do Barroco. 

Esta figura, coñecida no seu tempo cos sobrenomes de «Fénix dos enxeños» e «Monstro de natureza», xoga un papel determinante non só na lírica española das primeiras décadas do XVII, senón tamén na configuración da chamada «comedia nueva» e na evolución dos distintos xéneros de prosa idealista

Lidera, xunto a Góngora, a implantación do romanceiro novo, en particular na modalidade mourisca. Destacado pola súa poesía amorosa e tamén pola presenza da metaliteratura nos seus versos, posúe un importante corpus de epístolas, no que se manifesta de xeito exemplar unha «crítica literaria» que comeza a debuxar os seus perfís nesta época, alentada polas polémicas. 

Perseguiu como ninguén a fama no xénero épico, que na súa obra descobre tódolos matices: desde a vertente relixiosa popular ata a versión paródica e desmitificadora de La Gatomaquia.

Representante da tradición castelá, devoto da figura eminente de Garcilaso de la Vega e abandeirado da claridade na expresión literaria, en contra da nova poesía cultista de Góngora, escribiu poemas variados e tinguidos de ecos biográficos manifestos a través de distintas máscaras poéticas, en particular o xenial heterónimo «Tomé de Burguillos», co que asina o último dos seus volumes líricos, en 1634, un ano antes da súa morte. 

En Lope, como en ningún outro poeta do período, esfúmanse os límites entre vida e literatura:

«Haced vos con mi amor que yo no sienta, / que yo haré con mi pluma que no escriba».

Imaxe do Fondo Antiguo da Biblioteca da Universidad de Sevilla.

 Retrato de Lope de Vega, Imaxe do fondo antigo da Biblioteca da Universidad de Sevilla