UN CORPUS VARIADO E ORIXINAL


A lírica de Quevedo é extremadamente variada e complexa. O amplo abano de estilos e facetas propias da poesía barroca que conxuga demostra a abraiante inquedanza do autor, artífice dunha perspectiva sempre xenial, orixinal, en calquera xénero.

Malia a abundancia de modalidades, reflectidas de xeito xeral nas nove divisións fixadas pola edición póstuma, atendendo a criterios temáticos e de tonalidade, resulta usual agrupar os poemas quevedianos en tres grandes partes: 

  • A lírica grave (moral, relixiosa e encomiástica).
  • A poesía amorosa.
  • A satírico-burlesca. 

Nas tres esferas, o poeta deixa un legado poético que se pode considerar cimeiro e explica a admiración que desperta na posteridade, por exemplo entre os autores da chamada «Xeración do 27», e segue a suscitar hoxe.

Múltilpes autores da xeración do 1927 reunidos nunha gala

Membros da chamada Xeración do 27

Non obstante, no seu tempo, Quevedo é aclamado sobre todo polo seu enxeño na literatura satírica e burlesca, nomeadamente na súa prosa. 

Hai que agardar tres séculos para que chegue un recoñecemento xa global.